Mieszkanie Yoshihiro

Zwykła, drewniana chatka, dach pokryty strzechą. Niewielkich rozmiarów, mieści się w nim tapczan i Leo ma swój kącik, wszystkie potrzebne rzeczy w jednym pomieszczeniu, jedynie odgrodzona łazienka.

Wrócił do swojego mieszkania, wciąż rozmyślając o wydarzeniach w lesie, nad oczkiem.
Zaparzył sobie miętę, uzupełnił miskę na wodę i nasypał karmę dla Leo.
Zwierzak rzucił się .na jedzenie. On sam usiadł na tapczanie.
Dziwny dzień, przypomniał sobie wiele z przeszłości, poczuł, że opuściła go amnezja.
~"Może nie wszyscy Upadli są źli, mozliwe , że gdzieś głęboko w duszy potrafią być dobrymi istotami. Ciekawe gdzie jest reszta mojej rodziny, chyba będę musiał przejść się do centrum, do świątyni". Wzdrygnał się na tą myśl, bo oznaczało to iż będzie musiał znaleźć się w tłumie nieznanych osób. Dopił swój miętowy napój i położył się na tapczanie, powieki zaczęły szybko opadać i pogrążył się w śnie.

Stuk puk. Stuk puk. Jeb! Chrzęst! I tak od dziesięciu minut Engi spędził sobie wolny czas, poszerzając i wydłużając tunel którym to podróżował. Była to czynność żmudna, lecz powiększanie sieci tuneli sprawiała mu frajdę. Głownie ponieważ innego rodzaju transportu, niżeli przemieszczanie się pod ziemią nie można było nazwać bezpieczną. Zaś prawie klaustrofobiczna, ciasna przestrzeń w której przebywał dawała mu otuchy. Koniec końców gdzieś dokopać się musiał i tak zawitał na dziwnie zielonej jaskini. Usuwając dość głośno ostatnie kawałki skalne, Engi zerwał nagromadzony mech by przedostać się na drugą stronę. Przyświecając sobie lampką, zarysował na swej "mapie" kolejny etap tunelu.
- W dupę nosem, znów jakieś przygniłe ścierwowisko, Tfu! - Plując na mchowatą ściółkę, podsumował swą wypowiedź. Zapach wilgoci i zgniłego drewna nigdy mu jakoś nie leżał, nawet jeżeli dzień w dzień się z tym spotyka.

Usłyszał chrzęst kroków, co sprawiło, że się przebudził.
Przetarł niewyspane oczy, podniósł się z tapczanu.
Słysząc głos, odezwał się.
- Nie nazywaj mojego mieszkania ścierwo....wiskiem. - próbował to wykrzyczeć, ale ziewnęło mu się przeciągle.
- A skoro już tu jesteś, to może się przedstawisz i powiesz dlaczego zakłócasz mój sen? - zapytał gościa.
Leo poruszył się w swoim kąciku, lecz tylko obrócił łepek w drugą stronę i wciąż smacznie spał.

Oh, czyli nie był sam w tej dziurze. Dochodząc po krótkiej chwili że napotkana osoba nie może być wrogiem, gdyż jeszcze go nie zaatakowała. No chyba że to ta z tych co wpierw stara się zmniejszyć czujność a potem zaatakować z zaskoczenia! Ostatecznie dochodząc do wniosku że to jakiś cymbał co woli spać niż się bać, Engi otrzepał się z piachu i ulepił sobie z mchu siedlisko. Następnie wyciągnął zza pazuchy fajkę i nabił ją suszonym grzybem. Podpalenie fajki zajęło mu trochę czasu gdyż odpalanie z krzemienia jest dość mozolną czynnością.
- Stwierdziłem fakt. - Rzekł zaciągając się dość mocną mieszanką grzybów z nutą halucynogennych właściwości.

Przebudził się całkowicie, poszedł zagotować wodę w czajniku.
- Może napijesz się czegoś? - zaproponował.
Postawił czajnik, na rozżarzone kawałki huby.
- Moje mieszkanie, jest po prostu zaprojektowane zgodnie z naturą, więc tak wygląda. - odrzekł.
Przez myśl przeleciało mu, że on może znać jego siostrę.
- Znasz może kogoś o wyglądzie moich oczu, ale o kobiecej płci? - zapytał, mając nadzieję na odpowiedź, która rozwiała by jego zmartwienia. Nagle posmutniał na twarzy.

Zielone oczy i wygląda jak przychlast zza krzaka. Przyjrzał się Engi jego mordzie, zielonym oczom i po pięciu sekundach doszedł do wniosku że nigdy nie widział podobnej osoby to tego jegomościa. Pociągając ponownie fajką, na wydechu odpowiedział mu.
- Niet. Nikogo o takim opisie nie widziałem. I mieszkając pod ziemią musisz pogodzić się z faktem iż każdy skrawek wolnej przestrzeni musi być wywalczony, o ile nie został on ci przez kogoś ważniejszego przyznany. Ot co. - Stwierdził i wrócił z powrotem do palenia grzyba. Efektów żadnych się nie spodziewał od tej mieszanki suszu, gdyż od dawna to ścierwo pali.
- Jeżeli tak bardzo ci na niej zależy, powinieneś ruszyć dupsko, a nie lenić się. - Skomentował stan w jakim go znalazł.

- Mnie to miejsce dała Matka Natura, więc jest to wyższa siła. - odpowiedział.
Był coraz mniej zadowolony z wizyty Podziemnego.
- Nie chodzi o to, że zależy, boję się trochę o nią, chociaż jej nie znam, rozmawiałem z jednym z Upadłych, ledwo uszedłem z życiem. - wykrztusił z siebie.
Za oknem zapadał zmierzch i zaczęła się zamieć śnieżna.
Leo przebudził się i zaczął chłeptać wodę z miski.
Zalał swoją filiżankę herbaty, gdyż nie usłyszał odpowiedzi na to pytanie od przybysza.

Dopalając grzyba, strząsnął resztki popiołu z fajki i z powrotem ją schował. Zimno mu nie przeszkadzało, Matka Natura w sumie także mu nie przeszkadzała, na wzmiankę o upadłym nieco się wkurwił, te śmierdziele znajdują sposoby by ludziom uprzykrzać życie.
- Nie wiem jaki był sens w konwersowaniu z upadłym ale ciesz się że uszedłeś z czymkolwiek. - Jego ogólna opinia o upadłych była zła. Utracenie wolności... niczym sprzedanie duszy dla Diabła za półdarmo. Ba i do tego paskudzenie życia innym poprzez swoje zuchwalstwo i egoizm. Co jak co ale dla takich jedynym ratunkiem była śmierć.
- I tak jak na to patrze... zachowałeś się dość głupio, starając się nawiązać z nimi rozmowę... - Skomentował bardziej do siebie niż do niego.

- Rozmowa była wynikiem tego, że chciałem odzyskać swoje zwierzątko i tak jakoś to wyszło. - powiedział rozgoryczony.
Rozmowa stawała się coraz mniej interesująca, nieznajomy nie miał istotnych dla niego informacji.
Odwrócił się na pięcie i postanowił znów pójść do natury, czyli w stronę lasu.
- Żegnaj. - powiedział suchym, twardym i nieprzyjemnym głosem.

/zt

A temu co się stało, dawno nie widział tak rozbrykanego emocjonalnie łobuziaka. Prawie się zaśmiał słysząc jego ton głosu, ale w ostatnim momencie się powstrzymał. Nie jest on przecież powierzchniowym ścierwem i nie chce walczyć między swoimi, to by mijało się w ogóle z celem. No cóż skoro on uważał że rozmowa dobiegła końca on sam nie będzie jej dalej ciągnąć.
- Ano ba, powodzenia z taką filozofią. - Dodał od siebie i wstając wrócił do swojego tunelu.
/zt